Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dilectus N M

  • 1 dilectus

    dilectus dilectus, us m выбор

    Латинско-русский словарь > dilectus

  • 2 dīlēctus

        dīlēctus adj.    [P. of diligo], loved, beloved, dear: Maecenas, H.: Superis, O.: sorori, V.
    * * *
    I
    dilecta -um, dilectior -or -us, dilectissimus -a -um ADJ
    beloved, loved, dear
    II
    levy/draft/conscription; enlistment, recruiting, mustering; levy/men enrolled; selection/choosing; choice (between posibilities), discrimination/distinction

    Latin-English dictionary > dīlēctus

  • 3 dilectus

    [st1]1 [-] dilectus, a, um: part. passé de diligo; aimé, chéri, cher. [st1]2 [-] dilectŭs, ūs, m. = delectus. [st1]3 [-] dilectŭs, ūs, m.: amour, affection.
    * * *
    [st1]1 [-] dilectus, a, um: part. passé de diligo; aimé, chéri, cher. [st1]2 [-] dilectŭs, ūs, m. = delectus. [st1]3 [-] dilectŭs, ūs, m.: amour, affection.
    * * *
        Dilectus, Participium, siue nomen ex participio. Aimé.
    \
        Magno amore alicui dilectus. Virgil. Fort aimé d'aucun.
    \
        Suis officiis dilectus. Ouid. Aimé pour ses bons et aggreables services.
    \
        Mihi dilectus per multos annos. Virg. Que j'ay long temps aimé.
    \
        Dilectissimus. Stat. Tresaimé, Fort aimé.

    Dictionarium latinogallicum > dilectus

  • 4 dilectus

    I 1. dilēctus, a, um
    part. pf. к diligo
    2. adj.
    дорогой, любезный, любимый (alicui H etc.; luce mihi dilectior Macr)
    II dilēctus, ūs m. (= delectus II) III dīlēctus, ī m.
    любимец, фаворит Su

    Латинско-русский словарь > dilectus

  • 5 dilectus

    1. dīlēctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. diligo), lieb, wert, teuer, a) v. Pers.: dilecti tibi poetae, Hor.: Latona supremo dilecta penitus Iovi, Hor.: luce mihi carior dilectiorque fili, Macr.: augur Apollineis modo dilectissimus aris, Stat.: Ioannes dilectissimus domino, Tert. – subst., dīlēcta, ae, f., der Liebling, sit ergo pax dilecta nostra et amica, Augustin. serm. 357, 1: dīlēctī, ōrum, m., die Lieblinge, Suet. Aug. 98. – b) v. Lebl.: dil. Cypros, Hor.: luco omni dilectior laurus, Claud.
    ————————
    2. dīlēctus, ūs, m. (diligo), das Lieben, Chalcid. Tim. 135.
    ————————
    3. dīlēctus, ūs, m., die Auswahl, Wahl, s. delectus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dilectus

  • 6 dilectus

    1.
    dīlectus, a, um, Part. and P. a., from diligo.
    2.
    dīlectus, ūs, v. delectus.

    Lewis & Short latin dictionary > dilectus

  • 7 dilectus [1]

    1. dīlēctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. diligo), lieb, wert, teuer, a) v. Pers.: dilecti tibi poetae, Hor.: Latona supremo dilecta penitus Iovi, Hor.: luce mihi carior dilectiorque fili, Macr.: augur Apollineis modo dilectissimus aris, Stat.: Ioannes dilectissimus domino, Tert. – subst., dīlēcta, ae, f., der Liebling, sit ergo pax dilecta nostra et amica, Augustin. serm. 357, 1: dīlēctī, ōrum, m., die Lieblinge, Suet. Aug. 98. – b) v. Lebl.: dil. Cypros, Hor.: luco omni dilectior laurus, Claud.

    lateinisch-deutsches > dilectus [1]

  • 8 dilectus [2]

    2. dīlēctus, ūs, m. (diligo), das Lieben, Chalcid. Tim. 135.

    lateinisch-deutsches > dilectus [2]

  • 9 dilectus [3]

    3. dīlēctus, ūs, m., die Auswahl, Wahl, s. dēlēctus.

    lateinisch-deutsches > dilectus [3]

  • 10 dilectus

    1) любовь (Paul. II. 20 § 1). 2) набор рекрут, сбор войска= delectus s. 2 (Paul. V, 29 § 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dilectus

  • 11 dīlēctus or dēlēctus

        dīlēctus or dēlēctus ūs, m    [dis- or dē + 1 LEG-], a choosing, picking out, selecting, selection, choice, distinction: ad quod delectus adhibetur: iudicum: dignitatis: non dilectu aliquo ducitur ad iudicandum: sine ullo delectu: coire nullo dilectu, indiscriminately, O. — A levy, recruiting, enrollment, conscription, draft (of soldiers, etc.): per legatos delectum habere, Cs.: delectu totā Italiā habito: quam acerrimus, L.: missus ad dilectūs agendos, Ta.: perditissimorum civium.

    Latin-English dictionary > dīlēctus or dēlēctus

  • 12 delectus

    dēlēctus u. dīlēctus, ūs, m. (deligere), die Auswahl, Wahl, I) im allg.: rerum, Cic.: habere dilectum verborum, Genauigkeit in der Wahl der Ausdrücke beobachten, Cic.: delectum rerum verborumque agere (treffen), Quint.: de eius dilectu (seine Auserkorenen), immo vero de complexu eius ac sinu (seine Herzens- u. Busenfreunde), Cic.: cum delectu, mit Auswahl, Plin. nat. hist. u. Plin. ep.; Ggstz. sine delectu, Cic. u.a. – Plur., acceptorum autem beneficiorum sunt dilectus habendi, Cic. de off. 1, 49. – II) als milit. t. t. = die Aushebung, Rekrutierung, acerbus, Liv.: superbus, Cic.: provincialis, in der Provinz gehalten, Cic.: dilectum habere, Cic., od. agere, Plin., od. instituere, Caes.: delectus acerbe actus, Liv. epit. – Plur., dilectus adversum vos habiti, Sall. fr.: neque delectus agere nec copias contrahere, Quint. – / Die Schreibung dilectus (oft in guten Hdschrn. u. Inschrn.) ist von Halm u. Müller im Cicero, von Dietsch im Sallust, von Weißenborn u.a. im Livius aufgenommen; dagegen delectus von Nipperdey u. Dinter im Cäsar u. von Kritz im Sallust überall beibehalten worden.

    lateinisch-deutsches > delectus

  • 13 delectus

    dēlēctus u. dīlēctus, ūs, m. (deligere), die Auswahl, Wahl, I) im allg.: rerum, Cic.: habere dilectum verborum, Genauigkeit in der Wahl der Ausdrücke beobachten, Cic.: delectum rerum verborumque agere (treffen), Quint.: de eius dilectu (seine Auserkorenen), immo vero de complexu eius ac sinu (seine Herzens- u. Busenfreunde), Cic.: cum delectu, mit Auswahl, Plin. nat. hist. u. Plin. ep.; Ggstz. sine delectu, Cic. u.a. – Plur., acceptorum autem beneficiorum sunt dilectus habendi, Cic. de off. 1, 49. – II) als milit. t. t. = die Aushebung, Rekrutierung, acerbus, Liv.: superbus, Cic.: provincialis, in der Provinz gehalten, Cic.: dilectum habere, Cic., od. agere, Plin., od. instituere, Caes.: delectus acerbe actus, Liv. epit. – Plur., dilectus adversum vos habiti, Sall. fr.: neque delectus agere nec copias contrahere, Quint. – Die Schreibung dilectus (oft in guten Hdschrn. u. Inschrn.) ist von Halm u. Müller im Cicero, von Dietsch im Sallust, von Weißenborn u.a. im Livius aufgenommen; dagegen delectus von Nipperdey u. Dinter im Cäsar u. von Kritz im Sallust überall beibehalten worden.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delectus

  • 14 delectus

    [st1]1 [-] delectus, a, um: part. passé de deligo, ĕre. - [abcl][b]a - choisi. - [abcl]b - levé, recruté. - [abcl]c - cueilli.[/b] [st1]2 [-] delectus (dilectus), us, m.: - [abcl][b]a - choix, triage. - [abcl]b - levée de troupes. - [abcl]c - troupes levées, recrues.[/b]    - dilectu habito: [une levée de troupes ayant été faite].    - delectum habere (agere): lever des troupes, recruter des soldats.    - sine delectu, Cic.: sans choix, au hasard, pêle-mêle, indistinctement.
    * * *
    [st1]1 [-] delectus, a, um: part. passé de deligo, ĕre. - [abcl][b]a - choisi. - [abcl]b - levé, recruté. - [abcl]c - cueilli.[/b] [st1]2 [-] delectus (dilectus), us, m.: - [abcl][b]a - choix, triage. - [abcl]b - levée de troupes. - [abcl]c - troupes levées, recrues.[/b]    - dilectu habito: [une levée de troupes ayant été faite].    - delectum habere (agere): lever des troupes, recruter des soldats.    - sine delectu, Cic.: sans choix, au hasard, pêle-mêle, indistinctement.
    * * *
        Delectus, Participium: vt Delecti ad omne facinus coloni. Cic. Choisiz, Esleuz.
    \
        Delecti viri. Cic. Gens d'eslite.
    \
        Delectus, huius delectus, Verbale. Caesar. Chois, Choisissement, Eslite.
    \
        Delectus prouinciae. Caes. Eslite, quand on prenoit d'entre les jeunes gens ceulx qui estoyent plus propres pour la guerre.
    \
        Delectus et discrimen. Cic. Difference.
    \
        Dignitatis delectus in beneficentia sit. Cic. En liberalité il fault discerner lesquels sont dignes et ont merité qu'on leur face du bien, et lesquels non.
    \
        Verborum delectus. Cic. Chois, Eslite.
    \
        Iudicio suo delectum habere aliquem. Cic. Avoir quelqu'un choisi à sa fantasie.
    \
        Habere delectum ciuis et peregrini. Cic. Faire difference et distinction entre, etc.
    \
        Tenere delectum rerum. Cic. Observer la distinction et difference des choses.

    Dictionarium latinogallicum > delectus

  • 15 dīligō

        dīligō lēxī, lēctus, ere    [dis- + 2 lego], to single out, value, esteem, prize, love: alqm: se ipse: inter se: civitates eum diligebant, Cs.: magno dilectus amore, V.: Lalage, Dilecta quantum, etc., H.: te in fratris loco, T.—Prov.: Solus est quem diligant di, i. e. fortune's favorite, T.: Diligitur nemo, nisi cui fortuna secunda est, O.— To love, approve, aspire to, be content with, esteem, appreciate: pudo rem: locum: observantiam hominis: (poetarum) ingenia: alcuius consilia: nomen Romanum: mediocritatem, H.
    * * *
    diligere, dilexi, dilectus V
    select, pick, single out; love, value, esteem; approve, aspire to, appreciate

    Latin-English dictionary > dīligō

  • 16 delectus

    1.
    dēlectus, a, um, Part., from 1. deligo.
    2.
    dēlectus or dīlectus (so often in best MSS., and adopted by Halm in Quint. and Cic., Weissenb. in Liv., Dietsch in Sall., and by Brambach, etc.; but Bait. and Kay. in Cic., Dinter and Nipperdey in Caes., delectus), ūs, m. [1. deligo], a choosing or picking out, a selecting; a selection, choice, distinction (freq. and class.).
    I.
    In gen.:

    utrimque tibi nunc dilectum para,

    Plaut. Ps. 1, 3, 157:

    mihi quidem etiam lautius videtur, quod eligitur, et ad quod delectus adhibetur,

    Cic. Fin. 5, 30, 90: earum rerum hic tenetur a sapiente delectus, ut, etc. (shortly before: cum soluta nobis est eligendi optio), id. ib. 1, 10, 33:

    in hoc verborum genere propriorum delectus est quidam habendus,

    id. de Or. 3, 37, 150; so, verborum, Caes. ap. Cic. Brut. 72, 253; Quint. 12, 9, 6; cf.:

    rerum verborumque agendus,

    id. 10, 3, 5:

    verbis delectum adhibere,

    Tac. Or. 22: cujus (euphônias) in eo dilectus est, ut, etc., Quint. 1, 5, 4:

    judicum,

    Cic. Phil. 5, 5, 13:

    omnium rerum delectum atque discrimen pecunia sustulisset,

    id. Verr. 2, 2, 50;

    so with discrimen,

    id. Fin. 4, 25, 69:

    magnus hominum et dignitatum,

    id. Rep. 1, 34:

    dignitatis,

    id. Clu. 46; id. Off. 1, 14, 45:

    acceptorum beneficiorum sunt delectus habendi,

    id. ib. 1, 15, 49:

    non delectu aliquo aut sapientia ducitur ad judicandum,

    id. Planc. 4:

    sine ullo delectu, sine populi Rom. notione, sine judicio senatus,

    id. Agr. 2, 21 fin.; cf. Ov. M. 10, 325;

    and on the contrary, cum delectu,

    making a selection, Plin. 7, 53, 54, § 180; Plin. Ep. 2, 13, 18.—
    II.
    Milit. t. t., a levy, a recruiting:

    per legatos delectum habere,

    Caes. B. G. 6, 1; so, delectum habere, a standing phrase for recruiting, id. ib. 7, 1; id. B. C. 1, 2; 1, 6; Cic. Phil. 5, 12; Sall. C. 36, 3; Liv. 2, 28; Tac. A. 13, 35 al.; cf.

    the postAug. agere,

    Quint. 12, 3, 5; Plin. 7, 29, 30, § 107; Tac. H. 2, 16; Suet. Calig. 43 al.:

    conficere,

    Liv. 25, 5:

    quas (legiones) ex novo delectu confecerat,

    Caes. B. C. 1, 25:

    exercitus superbissimo delectu collectus,

    Cic. Prov. Cons. 2 fin.:

    provincialis,

    made in the province, provincial, id. Fam. 15, 1 fin.:

    in bella,

    Plin. 6, 19, 22, § 66.—
    B.
    Meton. (abstr. pro concreto), the men levied, a levy:

    e Britannico delectu octo milia sibi adjunxit,

    Tac. H. 2, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > delectus

  • 17 diligo

    dī-lĭgo, lexi, lectum, 3, v. a. [2. lego]. Prop., to distinguish one by selecting him from others; hence, in gen., to value or esteem highly, to love (v. amo init., and cf. faveo, studeo, foveo, cupio; very freq. and class.).
    I.
    Prop.:

    nihil est enim virtute amabilius, nihil quod magis alliciat ad diligendum: quippe cum propter virtutem et probitatem etiam eos, quos numquam vidimus, quodam modo diligamus,

    Cic. Lael. 8, 28; cf. id. ib. 9, 29 sq.; 14, 50; id. Rep. 1, 10 fin.; 1, 12 et saep. (cf. also the passages with diligo which are cited under amo, 1. and 1. colo, II. 2. b.); Caes. B. G. 6, 19 fin.; id. B. C. 1, 61, 3; Suet. Caes. 67; Verg. A. 9, 430; Hor. C. 2, 20, 7 et saep.:

    satin habes, si feminarum nulla'st, quam aeque diligam?

    Plaut. Am. 1, 3, 11; cf. id. ib. 3, 3, 18; Verg. A. 1, 344; Hor. C. 2, 5, 17; Suet. Caes. 50; 52; id. Aug. 62 al.:

    te in germani fratris dilexi loco,

    Ter. And. 1, 5, 57; cf. Verg. A. 4, 31; Suet. Calig. 24 al.: quem di diligunt, whom the gods favor, denoting a fortunate person, Plaut. Bacch. 4, 7, 18; Ter. And. 5, 6, 9; id. Phorm. 5, 6, 14. —Prov.:

    diligitur nemo, nisi cui fortuna secunda est,

    Ov. P. 2, 3, 23.
    II.
    Transf.
    A.
    Of inanimate objects:

    fidem est complexus, observantiamque dilexit,

    Cic. Balb. 28; cf.:

    Caesaris consilia in re publica,

    id. Prov. Cons. 10 fin.:

    benevolentiam, diligentiam, prudentiam mirifice,

    id. Att. 12, 34 fin.:

    aviae memoriam,

    Suet. Vesp. 2:

    auream mediocritatem,

    Hor. C. 2, 10, 6:

    Cypron,

    id. ib. 1, 30, 2 et saep. —
    B.
    Very rarely, of inanimate subjects, to love, choose, affect:

    montes amant cedrus, larix, etc.... montes et valles diligit abies,

    Plin. 16, 18, 30, § 73 sq. —
    * C.
    With inf. for amare, to do willingly or habitually, to be fond of doing:

    pira nasci tali solo maxime diligunt,

    Pall. Febr. 25, 1.—Hence,
    1.
    dī-lĭgens, entis, P. a., prop. esteeming, loving; hence, in respect to an inanimate object, careful, assiduous, attentive, diligent, accurate with regard to it, opp. negligens (very freq. and class.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With praepp.:

    qui in re adventitia atque hereditaria tam diligens, tam attentus esset,

    Cic. Verr. 2, 1, 48; so, in rebus omnibus, id. Lael. 17, 62:

    in exquirendis temporibus,

    id. Rep. 2, 14 fin.:

    in ostentis animadvertendis,

    id. Div. 1, 42 fin.:

    in compositione,

    id. Quint. 10, 1, 79:

    in philosophia,

    id. ib. 129:

    in eloquendo,

    id. ib. 63:

    in symmetria,

    Plin. 34, 8, 19, § 58 al.:

    ad custodiendum aliquem diligentissimus,

    Cic. Cat. 1, 8, 19; so,

    ad reportandum,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6:

    ad cetera,

    Quint. 1, 1, 7:

    diligentes circa hoc,

    Plin. 31, 5, 30, § 56:

    circa aerarium,

    Eutr. 8, 7.—
    (β).
    With gen.:

    omnis officii diligentissimus,

    Cic. Cael. 30, 73:

    veritatis,

    Nep. Epam. 3:

    imperii,

    id. Con. 1, 2:

    disciplinae,

    Vell. 1, 6; cf.:

    litterarum veterum,

    Gell. 4, 11, 4:

    compositionis,

    Quint. 9, 4, 77:

    aliarum rerum quae vitam instruunt,

    Sen. Vit. Beat. 3, 3:

    temperamenti,

    Plin. Pan. 79, 5:

    naturae,

    attentively investigating it, Plin. 13, 4, 7, § 31; so,

    medicinae,

    id. 32, 3, 13, § 26 et saep.—
    * (γ).
    With dat.:

    Corinthios video publicis equis assignandis et alendis, orborum et viduarum tributis fuisse quondam diligentes,

    Cic. Rep. 2, 20, 32.—
    (δ).
    Absol.:

    experientissimus ac diligentissimus orator,

    Cic. Verr. 2, 3, 21: pro cauto ac diligente, Caes. Fragm. ap. Charis. p. 101 P.;

    for which: ut a diligenti curiosus distat,

    Quint. 8, 3, 55; cf. id. 1, 4, 24; 2, 15, 10 et saep.—
    B.
    Transf., of inanimate subjects:

    assidua ac diligens scriptura,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; cf.:

    diligentior notitia,

    Plin. 6, 22, 24, § 84:

    stilus,

    Tac. Or. 39:

    remedia,

    Sen. Ep. 95; Plin. 3, 5, 6, § 45; Vell. 1, 4.—
    C.
    In partic., with reference to domestic affairs, frugal, thrifty, economical (cf. its opp. negligens = prodigus, and Ruhnk. Rutil. Lup. p. 95, a, ed. Frotsch.):

    homo frugi ac diligens, qui sua servare vellet,

    Cic. Verr. 2, 4, 18; Plin. Ep. 2, 6, 1; cf.

    opp. negligens,

    ib. 4, 13, 8;

    and c. c. parcus and opp. luxuriosus,

    Auct. Her. 4, 34:

    cum te pro illiberali diligentem (appelles),

    Quint. 9, 3, 65:

    ex re familiari, cujus diligentissimus erat,

    Suet. Gramm. 23.—Hence, dīlĭgenter, adv. (acc. to II. A.), carefully, attentively, diligently:

    accurate agatur, docte et diligenter,

    Plaut. Capt. 2, 1, 30; id. Men. 5, 6, 3; Ter. Eun. 2, 1, 1; 2, 3, 47 al.; Cic. Phil. 1, 15 fin.; id. Fam. 6, 5; id. Att. 16, 16 A. fin.; Caes. B. G. 2, 5 al.— Comp., Cic. Rep. 1, 22; id. Brut. 22, 86; Caes. B. G. 3, 16 fin.; id. B. C. 3, 8, 4; Vulg. Act. 22, 30 al.— Sup., Cic. Lael. 2, 7; id. Rep. 2, 3; Caes. B. G. 2, 28 fin.; id. B. C. 3, 81 al.—
    2.
    dīlectus, a, um, P. a., loved, beloved, dear (rare).—With dat.:

    pueri dilecti Superis,

    Ov. M. 10, 153; so id. ib. 5, 395; 8, 758.—In sup., Stat. Th. 8, 99; Vulg. Heb. 6, 9.— Absol.:

    luce mihi carior dilectior fili,

    Macr. Somn. Scip. 2, 1 init.; Claud. Rapt. Pros. 3, 74 al.— Subst.: dīlectus, i, m., = ho erômenos, a favorite, Suet. Aug. 98.

    Lewis & Short latin dictionary > diligo

  • 18 delectus

    I 1. dēlēctus, a, um
    part. pf. к deligo II
    2. adj.
    отборный, лучший (pedĭtes Sl; herōes V)
    II dēlēctus (dīlēctus), ūs m. [ deligo II ]
    1) выбор, отбор, подбор (verborum C, O)
    cum aelectu PM, PJ — с разбором, выбирая
    rerum delectum habere (tenere) C — выбирать, поступать с разбором, делать различие (ср. 2.)
    2) воен. (тж. d. militaris T) вербовка рекрутов, набор войска
    delectum habere C (agere PM, instituere bAl) — производить набор (ср. 1.)

    Латинско-русский словарь > delectus

  • 19 diligo

    dī-ligo, lēxī, lēctum, ere (dis u. lego), I) auseinander nehmen, zerteilen, pernam totam, Titin. com. 84 zw.; vgl. Ribbeck Coroll. p. LIX. – II) übtr.: A) als milit. t.t., Soldaten ausheben, tiro dilectus, Veget. mil. 1, 8. p. 12, 9 L. – od. auswählen, Partiz. subst., dīlēctī, ausgewählte Leute, eine Elite, Veget. mil. 3, 10. p. 91, 19 L. Vgl. deligo no II, A. – B) hochachten, schätzen, dah. lieb und wert halten, lieben aus Achtung (Ggstz. neglego u. odi; versch. v. amo, »lieben« aus Leidenschaft, Ggstz. odi), a) von pers. Subjj., α) leb. Wesen: alqm, Komik., Cic. u.a.: verb. alqm diligere et carum habere, alqm colere atque diligere, Cic.: se ipsum, Cic.: inter se, Cic.: se mutuo amore, Min. Fel.: dil. pro suo quemque officio, Plin. ep.: alqm in germani fratris loco, Ter.: alqm arte, artissime, Plin. ep.: alqm valdissime, Sen.: catulos impendio (von Affen), Solin. – v. sinnlicher, Liebe zu einem Mädchen usw., alqam, Val. Max. 8, 3, 10. Suet. Caes. 52, 1. Petron. 126, 7. Iustin. 21, 10, 2: Encolpion, Petron. 114, 9: alqm amore Venerio, Nep. Paus. 4, 1: alqm turpius, Nep. Hamilc. 3, 2. – β) sachl. u. abstr. Objj.: aurum, Ov.: hunc locum, Cic.: in illa aetate pudorem, zu schätzen wissen, Cic.: alcis consilia, officia, zufrieden sein mit usw., Cic. – b) v. sachl. Subjj., wie unser lieben, montes et valles diligit abies, Plin. 16, 74. – dah. mit folg. Infin. (wie amo), lieben = gern pflegen zu usw., pira nasci tali solo maxime diligunt, Pallad. 3, 25, 1.

    lateinisch-deutsches > diligo

  • 20 iaceo

    iaceo, cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; eig. geworfen sein, dah.) liegen, sich gelagert haben (Ggstz. stare, stehen, pendēre, hangen), I) eig.: A) im allg.: a) v. leb. Wesen: iacere humi, Cic. u.a.: in gramine, Ov.: u. m. bl. Abl., viduo cubili, lecto, Ov.: silvis agrisque viisque corpora iacent, Ov.: quousque duro castrorum iacebis cubiculo, Sen. contr. 1, 8, 2. – ad alcis pedes, Cic.: sub arbore, Verg.: super corpus alcis, Ov.: per vias, Ov.: supina iacendi positio, das Liegen auf dem Rücken, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 117. – v. Tieren, quem circa tigres... iacent, Ov.: vacca iacet et lente revocatas ruminat herbas, Ov.: pisces iacentes (= cubantes), gew. in der Tiefe der Gewässer ruhig liegende Plattfische, Halbfische, Colum. 8, 17, 9. – b) v. Lebl.: pernam... facito in aqua iaceat, Plaut.: in litore (v. einem Schiffe), Sen. rhet.: in collo od. bl. collo, b. Haaren, Ov. (vgl. capilli naturā vel arte iacentes, Sen.): iacent dispersa per agros sarcula, Ov.: venti, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt.: pedamenta iacentia statuenda sunt, Colum.: lora iacentia, die entfallenen Zügel, Ov.: per quos (triginta dies) raro umquam nix minus quattuor pedes alta iacuit, Liv.

    B) insbes., 1) wie κεισθαι, ruhend liegen: a) v. Ruhenden, Schlafenden = liegen, ruhen, schlafen, in lecto, Cic.: in lectulo, Capit.: quid prosunt multa cubicula? in uno iacetis, Sen.: in antro Silenum somno videre iacentem, Verg. – gew. absol., ad quartam iaceo; post hanc vagor, Hor.: nam pransus iaceo, Catull.: custodes furtim transgressa iacentes, Tibull. – b) v. Speisenden = zu Tische liegen (gewöhnlich accumbere), Ov., Sen. u.a. (s. Heinsius Ov. her. 12, 179): cornu sinistro stibadii, Sidon. – c) v. Kranken = (krank) daniederliegen, krank sein, cura, ut valeas, ne ego, te iacente, bona tua comedam, Cic.: hic cum iaceret morbo confectus gravi rex urbis, Phaedr.: iacuit diu in sudore letali, Augustin.: graviter iacere, Plin. ep.: sine spe iacere, Sen.: tamquam in eodem valetudinario iacere, gleichsam in demselben Spital liegen (= an demselben Übel leiden), Sen. – d) v. Gefangenen, in carcere, Sen. contr. 1, 3, 2.

    2) zu Boden gestreckt daliegen: a) v. Besiegten = überwunden-, ohnmächtig daliegen, Arge, iaces, Ov.: per me iacet inclitus Hector, Ov.; vgl. Bach Ov. met. 1, 720. – b) von Leichnamen = unbeachtet-, unbegraben (da)liegen, istic nunc, metuende, iace! Verg.: tu iaces et in cadaveris similitudinem usque resoluta es, Ps. Quint. decl.; vgl. Burmann Phaedr. 1, 24, 10. – c) v. Toten = (tot) daliegen, rupto iacuit corpore, Phaedr.: et causa litis regibus Chryse iaces, Sen. poët.: vetito nudus iaciture sepulcro, Stat.: tu nisi caves, iacebis, wirst du ein Kind des Todes sein, Claud. Quadrig. fr.: von Gliedern Toter, artus morte iacent, liegen im Tode gestreckt, Lucr. – bes. von im Kampfe Gefallenen = liegen, gefallen-, umgekommen sein, pro patria, Ov.: ut proximi iacentibus (auf die Gefallenen) insisterent, Caes.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.; vgl. Staveren Nep. Thras. 2, 6. Thiel Verg. Aen. 1, 99. Ruhnken Ov. her. 14, 2.

    3) v. Reisenden usw. = wo liegen bleiben = wo liegend verharren, in oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer... Brundisii iacere in omnes partes est molestum. Propius accedere quomodo... possum? Cic. ad Att. 11, 6, 2.

    4) übtr., wie κεῑσθαι: a) v. Örtl.: α) = liegen, gelegen sein, bes. v. niederwärts liegenden Örtl., terrae iacentes ad Hesperum, Plin.: locus iacet inter Apenninum et Alpes, Brut. in Cic. ep.: Asia iacet ad meridiem et austrum, Europa ad septentriones et aquilonem, Varro LL.: iacet inter eos (saltus) campus, Liv.: inter Aegyptum et Aethiopas arenarum inculta vastitas iacet, Sen.: castra Punica ac Romana inter iacebat campus, Liv. (vgl. interiaceo): urbes in campis iacent, Iustin.: absol., despiciens terras iacentes (die untenliegenden), Verg.; vgl. Benecke Iustin. 22, 5, 5. Thiel Verg. Aen. 1, 224. Drak. Sil. 12, 132. – v. Gewässern, aqua iacens infra libram maris, Plin. – übtr., v. Völkern, liegen = hausen, wohnen, haec gens iacet supra Ciliciam, Nep. – β) = ausgebreitet daliegen, sich erstrecken, hanc super in speculis summoque in vertice montis planities ignota iacet, Verg.: tantum campi iacet, Verg.: perpetua vallis iacet usque ad mare Caspium, Curt.: v. Gewässern, iacent inter eos (montes) solemque immania ponti aequora, Lucr. – γ) niedrig-, tief gelegen sein, iacentia (niedrigen) et plana Urbis loca, Tac.: u. so loca iacentia (Ggstz. loca edita), Sen.: domus depressa, caeca, iacens, Cic. fr. – δ) v. zerstörten Orten = in Schutt u. Trümmern liegen, cui nec arae patriae domi stant, fractae et disiectae iacent, Enn. fr. scen. 89: iacet Ilion ingens, Ov.; vgl. Ruhnken Ov. her. 1, 3. – ε) v. Gewässern, ruhig-, still liegen, iacet sine murmure pontus, Lucan.: stagna iacentis aquae, Lucan.: stagna iacentia, Sil.; vgl. Heinsius Sil. 5, 583. – b) v. Gewändern = schleppen, praeverrunt latas veste iacente vias, Ov.: nimium demissa iacent tibi pallia terrae, Ov. – c) v. Gliedern usw., herabliegen = gesenkt sein, tardā gravitate iacentes (gesenkten = schläfrigen) vix oculos tollens, Ov. – vultus attolle iacentes (kraftlos [im Tode] gesenkten), Ov.: u. so von einem Sterbenden, iacensque vultus languido obtutu stupet, Sen. poët.

    II) bildl., A) im allg.: dum timent ne aliquando cadant, semper iacent, Quint.: priora tempora in ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, waren vereinigt mit usw., Cic.: vide, quid narrent, ecquae spes sit denarii, an cistophoro Pompeiano iaceamus, durch pompejanische (leichtere) Cistophoren zu Schaden kommen, Cic. ad Att. 2, 6. § 2. – quae (invidia) quidem, ut omnia mortalia, infra tuam magnitudinem iacet, reicht nicht herauf bis zu deiner Gr., Tac. ann. 14, 54: Marii, Sullae etc. infra Pallantis laudes iacebunt, werden weit zurückstehen hinter usw., Plin. ep. 8, 6, 2: nobilitas sub amore iacet, steht der L. nach, Ov. her. 4, 161.

    B) insbes.: 1) gleichs. in einen Zustand versunken liegen, versunken sein, von Menschen, in amore, Lucr.: in maerore, Cic.: in oblivione, Cic. – v. Lebl., vita in tenebris et maerore iacet, Lucr.: in eodem silentio multa alia oratorum officia iacuerunt, lagen begraben, Cic.

    2) danieder-, zu Boden liegen, a) v. denen, die aller Macht u. alles Ansehens im Staate beraubt sind = niedergedrückt-, ohnmächtig-, machtlos sein, α) übh.: iacere (sei in der Volksgunst gesunken) Caesarem offensione populari, Cic.: non modo extollere iacentem, sed etiam amplificare eius pristinam dignitatem, Cic.: ab hoc igitur viro quisquam bellum timet, qui in pace iacere, quam in bello vigere maluit? quamquam ille numquam iacuit; erat enim in desiderio civitatis, in ore, in sermone omnium, Cic.: per se afflictum et iacentem, Cic.: si iacens tecum ageret, Cic.: si magnus vir cecĭdit, magnus iacuit, Sen.: ille potens, alii, sordida turba, iacent, Ov.: pauper ubique iacet, ist überall verachtet, Ov. – dah. β) bes. von solchen, die sich um ein Staatsamt bewerben, aber ohne Aussicht auf einen günstigen Erfolg sind = nicht emporkommen können, aller Aussicht beraubt-, hoffnungslos sein, alles Vertrauen verloren haben, videsne tu illum tristem (sc. candidatum)? iacet, diffidit, abiecit hastas, Cic.: C. Marius cum a spe consulatus longe abesset et iam septimum annum post praeturam iaceret, hoffnungslos hingebracht hatte, Cic. – u. γ) von Dingen, die unbeachtet-, vernachlässigt liegen od. -bleiben, im argen liegen, hintangesetzt werden, nicht in Aufnahme kommen, dominetur (falsa invidia) in contionibus, iaceat in iudiciis, Cic.: philosophia iacuit usque ad haue aetatem, Cic.: iacent ea semper, quae improbantur, Cic.: iacent beneficia Nuculae, friget patronus Antonius, Cic. – nomen iacet in adversariis, steht unbeachtet (= ist in das Hauptbuch noch nicht eingetragen), Cic.: so auch quomodo tibi tanta pecunia iacet? Cic. – b) v. Mutlosen = niedergedrückt-, zu Boden gedrückt sein, Cnaeus noster ut totus iacet? non animus est etc., Cic.: scias me ita dolere, ut non iaceam, Cic.: amici est... niti et efficere, ut amici iacentem (niedergebeugten) animum excitet, Cic. – c) v. Pers.u. Behauptungen, die widerlegt worden sind = zu Boden liegen, zusammenstürzen (s. Garatoni Cic. Mil. 18. p. 222 sq.), iacent hi suis testibus, Cic.: iacet igitur tota conclusio, Cic.: iacet omnis ratio Peripateticorum, Cic. – d) v. Dingen, die lässig od. gar nicht mehr betrieben werden, wie unser daniederliegen = ins Stocken geraten sein, ganz aufhören, ars tua iacet, Ov.: iacebit opera fabrilis, Sen.: iudicia iacebant, Cic.: omnis hic dilectus iacet, Cic.: iustitia vacillat vel iacet potius omnesque eae virtutes, quae etc., Cic.: virtutem iacere, es sei rein aus mit der T., Cic. – e) dem Werte nach niedrig stehen, iacent pretia praediorum, Cic.: nunc ista omnia iacere puto propter nummorum caritatem, Cic.: so auch agri iacent, Petron.

    3) ungebraucht daliegen, a) v. Worten = zu freiem Gebrauche vorliegen, zu Gebote stehen (verba) iacentia sustulimus e medio, Cic. de or. 3, 177. – b) von Kapitalien, ne pecuniae otiosae iaceant, Plin. ep. 10, 64 (62), 1. – c) von herrenlosem Gute = ohne Besitzer-, herrenlos sein, ne bona iaceant, ICt.: hereditas iacet, ICt.

    4) matt daliegen = matt-, schläfrig-, dämisch usw. sein, probus (puer)ab illo segni et iacente plurimum aberit, Quint.: si modo ita exploratā aure homo sit, non surdā nec iacenti, Gell.: ut sonis turn placidis tum citatis aut demissam iacentemque (schleppende) orationem eius erigeret (um den schwachen u. schleppenden Redeton zu beleben), aut ferocientem saevientemque cohiberet, Gell.: nervorum sine sensu iacentium torpor, der gefühllosen u. ertöteten N., Sen. – / Partiz. Fut. iacitūrus, Stat. Theb. 7, 777 (wo Vok. iaciture).

    lateinisch-deutsches > iaceo

См. также в других словарях:

  • Odynerus dilectus — ? Odynerus dilectus Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые …   Википедия

  • Coprinellus dilectus — Scientific classification Kingdom: Fungi Division: Basidiomycota Class …   Wikipedia

  • Pseudochromis dilectus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Actinopterygii …   Wikipedia

  • НАБОР ВОЙСКА —    • Dilectus militum,          О наборе войска в древние времена Римской республики, когда основанием ему служило еще разделение граждан по имуществу, у древних писателей, а в особенности у Полибия (lib. 6), находятся следующие данные. Ежегодно… …   Реальный словарь классических древностей

  • Chicoreus florifer — Chicoreus (Triplex) florifer Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class …   Wikipedia

  • Armée romaine des origines à la fin de la République — Une reconstitution moderne d hoplites grecs en formation de phalange, proche de l armée étrusco romaine et de celle de la République primitive …   Wikipédia en Français

  • Rhabdomys — Taxobox name = Rhabdomys fossil range = Late Pliocene to Recent regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia ordo = Rodentia familia = Muridae subfamilia = Murinae genus = Rhabdomys genus authority = Thomas, 1916 subdivision ranks =… …   Wikipedia

  • РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… …   Реальный словарь классических древностей

  • predilecto — (Del lat. prae , delante de + dilectus, amado.) ► adjetivo Que es preferido por amor o afecto especial: ■ el mayor siempre ha sido su hijo predilecto . SINÓNIMO favorito * * * predilecto, a (del lat. «prae» y «dilectus», amado) adj. Se dice de la …   Enciclopedia Universal

  • dilecto — (Del lat. dilectus.) ► adjetivo culto Que es querido o amado de forma honesta. * * * dilecto, a (del lat. «dilectus», part. pas. de «diligĕre», escoger, estimar; cult. o lit.) adj. *Querido. ⇒ Predilecto. * * * dilecto, ta. (Del lat. dilectus,… …   Enciclopedia Universal

  • List of marine aquarium fish species — The following list of marine aquarium fish species commonly available in the aquarium trade is not a completely comprehensive list; certain rare specimens may sometimes be available commercially yet not be listed here. A brief section on each,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»